main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

4 Μαΐ 2024

Πριν και μετά την Ανάσταση...Ο Θάνατος του θανάτου

"....Γεννήθηκε ο Χριστός μας και χωρίστηκε στα δυο  ο χρόνος! Προ Χριστού και μετά Χριστόν! Δεν κατόρθωσε ούτε ένας να αλλάξει τούτο το μέτρημα! Παγκοσμίως όλοι  εκόντες άκοντες ομολογούν τον Θεάνθρωπο Ιησού! Σταυρώθηκε έπειτα  ο Χριστός μας και Αναστήθηκε! «…οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς»(Λουκ. 9,55) λέγει ο Κύριος στους μαθητές του. Αλλάζει η διαθήκη , μεταβαίνει από την Παλαιά στην Νέα, στην Καινή! Αλλάζει και πάλι ο χρόνος το μέτρημά του! Προ Αναστάσεως και μετά την Ανάσταση! Πριν ο Άδης αιχμαλώτιζε και ήταν το κράτος του θανάτου,  ένα μπαλαούρο ψυχών,  όπως έλεγε ένας Γέροντας! Μετά έγινε εκείνος αιχμάλωτος, συντριμμένος, πικραμένος! Προς Αναστάσεως αρκούσε ένα μνήσθητι στον εκ δεξιών ληστή! Μετά την Ανάσταση είναι εκείνες οι αείρροες πηγές της Ζωής, οι κρουνοί του ύδατος και του αίματος από την ακήρατη πλευρά του Δεσπότη που οδηγούν στην γέννηση του βαπτίσματος και στην παλιγγενεσία της μετανοίας,  της εξομολογήσεως  και της Θείας Ευχαριστίας! Χρόνος είναι ο Χριστός! Η αρχή και το τέλος! Το Α και το Ω ! Ο Ων ο Ην και Ο Ερχόμενος! Ο Παντοκράτωρ!..."

Ποτέ ξανά ένα εθελόθυτο και απροστάτευτο θύμα δεν ήταν τόσο ισχυρό, δεν είχε την παντοδυναμία να αφθαρτοποιεί και να αθανατίζει. Κατέβηκε ως τον Άδη και τον εσκύλευσε! Τον ενέπαιξε! Τον πίκρανε, γεμίζοντάς μας αιώνια χαρά! Ω αυτό το Χριστός Ανέστη …Μήτρα πανίερη όλων των αρετών , όλων των αναγεννητικών δακρύων , της αιώνιας ελπίδας και της άληκτης χαράς! Ένα καινούργιο, μα άδειο μνημείο Ζωοδόχο και πανόλβιο, συντρίβει κάθε κανόνα λογικής και το φυσικώς νομοτελές! Ένας τάφος που φιλοξένησε και ξενοδόχησε  Το Αθάνατο! Ένας θάνατος , αείρροη πηγή αθανασίας! Γιατρικό ο θάνατος! Ελευθερωτής! Λυτρωτής! Τάφος Ζωαρχικός! Πηγή Ζωής ένα κενό μνημούρι! Βαβαί της οξυμωρείας! Όλβιος τάφος! Δέχθηκε ως υπνούντα Τον Δημιουργό των απάντων και αναδείχθηκε ο ατίμητος και αδαπάνητος θησαυρός της ζωής μας! Μακάριος και πλούσιος ένας τάφος! Πόσο παράδοξο τούτο ηχεί! Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον· ἀλλ' ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ…! Δεν είναι άγονος ο βράχος! Σταλάζει νάματα Αθανασίας! Ποτέ κάτι άδειο δεν ήταν τόσο πλήρες! Ένας τάφος να γίνεται αφετηρία και απαρχή! Ξεκίνημα Ζωής! Η Ζωή εν τάφω!Δεν είναι θρηνητικό τραγούδι αυτό! Είναι παιάνας αναστάσιμος και μητρική κοιλία! Και πόσοι ακόμα γεννήθηκαν …τέτοιοι παράξενοι παιάνες απ το κενό τρισόλβιο μνήμα! Δια του Σταυρού  η χαρά! Θανάτω θάνατον ώλεσεν! Νεκρός Ζωαρχικότατος! Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν! Σε δοξάζομεν, Τον της φθοράς καθαιρέτην! Δια θανάτου το θνητόν , δια ταφής το φθαρτόν μεταβάλεις! Άφραστον θαύμα! Ω των θαυμάτων των καινών ! Χριστός Ανέστη !

Όλη η ζωή μας αυτό το μνήμα! Ό,τι αληθινό και ζωηφόρο υπήρξε μετά το κενό μνημείο, οφείλει σ αυτό την ύπαρξή του! Όλα τα θαύματα και τα θαυμάσια, που δάκρυα δοξολογίας γεννούν, πηγάζουν από αυτό ! Όλες οι Αναστάσεις και οι συγγνώμες μας! Ό,τι μπορεί να οδηγήσει στην μετάνοια, στο Φως και στο να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο! Χωρίς αυτό το κενό, δεν θα υπήρχε το καινό παρά μόνο το μάταιο, που θα οδηγούσε σε ένα απάνθρωπο και φρικώδες τέρμα ! Θα ταν  κενό το κήρυγμα , ο λόγος και η πίστη μας , αν η ελπίδα μας δεν έρρεε αστείρευτα από αυτόν τον κενό βράχο! Κλειστός ο Παράδεισος! Δεν θα υπήρχε ούτε η διαπορθμεύουσα Αειπάρθενος Κόρη, ούτε το Άγιο συναξάρι με τους αγώνες και τα παλαίσματα τα ακατανόητα για την πεπερασμένη θνητή λογική μας!  Ούτε πνεύμα θυσίας, να διακονεί τον πλησίον και να λατρεύει υπεράνω όλων τον Θεό! Αν δεν υπήρχε το κενό μνημείο, δεν θα ήταν Φιλάνθρωπος και πολυέλεος ο Κύριος! Θα στεκόμασταν μπροστά σε έναν Δημιουργό βασανιστή και τυραννικό!   Θα ήμασταν αξιοθρήνητοι  και ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων κατά τον Θείο Παύλο. Κενός ο τάφος, γεμάτες από Χριστό και Την Αγάπη, μυριαρίθμητες ψυχές που θυσίασαν και θυσιάζουν το τώρα του νυν αιώνος για την αληθινή Ζωή!  Αν δεν υπήρχε το κενό μνημείο όλοι θα θρηνούσαμε για το μηδέν μας …την μη ύπαρξή μας! Αγέννετοι και Αγέννητοι θα ήμασταν! Και αύριο θα πεθαίναμε …

Όσοι αξιώθηκαν να ακουμπήσουν χείλη και καρδιές πάνω στον πανόλβιο Τάφο, όσοι οσφράνθηκαν την άρρητη ευωδία του Ζωηφόρου μνήματος , δεν σταματούν με όλην την θέρμη της ψυχής τους, να βροντοφωνάζουν το Χριστός Ανέστη! Δύσπιστοι μέχρι πρότινος ! Διαπρύσιοι κήρυκες της Αναστάσεως πλέον, ως την τελευταία τους επί γης πνοή! Ψηλάφησαν την ακήρατη πλευρά Του Δεσπότη! Εισήλθαν εντός του μνημείου και ως άλλοι Πέτρος και Ιωάννης, αντίκρισαν τα αδιάσειστα …Φυλαχτάρι εγκολπώθηκαν από τότε τα εντάφια σπάργανα, να μυροβλύζει το στήθος τους  και η αναπνοή τους, Χριστό Αναστημένο εκ του Τάφου!  

Ο Ζωοδότης,  Η Ζωή, Η  Αυτοζωή , δεν μπορούσε να εγκλωβιστεί στον τάφο! Και εμείς αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου , πόσο εγκληματούμε απέναντι στην Αθάνατη ψυχή μας όταν την φυλακίζουμε, όταν την ενταφιάζουμε …Στην καταδίκη του θανάτου, σε ένα σκοτάδι χωρίς τέλος ..

Νεκρωμένη από την αμαρτία ψυχή μου! Εσένα που δημιούργησε ο Θεός Λόγος με τα χέρια Του! Ανάστα! Μην καθεύδεις ! Και το δικό σου τωρινό μνήμα, άδειο να μείνει παντοτινά  όπως Εκείνου! Ουκ έστιν ώδε ! Νεκρή ην και ανέζησε ! Έτσι ας πληροφορηθεί ο μισόψυχος! Βεβαίωσέ το και εσύ ψυχή μου! Καταργήθηκε ο θάνατος! Και έγινε το Πάσχα το Σωτήριο, το πέρασμα απ του θανάτου το σκότος και την φθορά, στην αφθαρσία της ατελεύτητης Ζωής!

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από παλαιότερα κείμενά μας, ξαναακουμένα  σε σειρά 3 εκπομπών μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα του 2024 με τίτλο: «Ο θάνατος του θανάτου» όπου διαβάζονται ανθολογημένα αποσσπάσματα από το βιβλίο:"Το μυστήριο του Χριστού"Έκδοσις Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, Μεταμόρφωση Χαλκιδικής"


2 Μαΐ 2024

Του μοναχού Λουκά το χρυσαφένιο χρώμα…(Μ.Παρασκευή στο κοιμητήρι...)


Χρόνια κυλούν μορφές περνούν, αντάμα στέκουν κάρες!

Μαζί ως τα χθες παλεύανε να λάβουνε τις χάρες!

Σε ένα Σταυρό  τους συναντώ,  γυρεύω μεσιτεία!

Υπάρχει  Η  Ελπίδα μου απαντούν,  Ζωής η προσδοκία!

"...Η Μονή Κουτλουμουσίου, της διάρκειας και της αντάμωσης. Σαν γυρισμός σε πατρογονικές ρίζες.

Σαν επιστροφή σε περίτεχνη φωλιά χελιδονιού. Σαν τάμα που ευδόκησε ο Θεός ξανά και ξανά να εκπληρωθεί. Όσα τα χρόνια μας στο Όρος, τόσες και οι φορές που η Φοβερά Προστασία άπλωσε πάνω μας  την θεία της σκέπη. Τόσο γνώριμα τα πρόσωπα όλων των Πατέρων. Συναντάμε τον Γέροντα Χριστόδουλο, καλοσυνάτο και πάντα γαλήνιο , λίγο ύστερα έξω από το καθολικό. Σιωπηλά και αυτός μας ευλογεί. Κάποιοι πατέρες λείπουν. Σε μονές της Άνω Ιερουσαλήμ συνεχίζουν να υμνούν το λατρεμένο Νυμφίο. Μια απουσία μας θλίβει ιδιαιτέρως. Αυτή του ευγενέστατου, πάντα αεικίνητου και πολύ ψηλού το δέμας, Μοναχού Λουκά. Νεότατος προσβλήθηκε από τον καρκίνο. Πριν τα τριάντα του μόλις χρόνια! Ένα χρόνο πάλεψε θαρραλέα  με τον ισχυρό πόνο και την δοκιμασία του προσωρινού αποχωρισμού.

Τις τελευταίες του μέρες σε ένα νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης,  είχε δίπλα του τον Γέροντά του να τον παρηγορεί και να τον εμψυχώνει, ως το τέλος να υπομείνει για να στεφανωθεί!

 -Πονάς Λουκά παιδί  μου; τον ρώτησε λίγο πριν κλείσει τα μάτια  ο Γέροντας Χριστόδουλος. –Μόνο όταν φεύγουν οι Άγγελοι Γέροντα! Μόνο τότε πονώ! Φανερώθηκε στον μακαριστό αγωνιστή ο αόρατος κόσμος, το επουράνιο στράτευμα των αναρίθμητων παρηγορητών. Αξιώθηκε από τούτα τα πρόσκαιρα να γευτεί την αληθινή ζωή και να μας δώσει αυτό το υπέροχο μήνυμα: Πως δεν υπάρχει πόνος απαράκλητος και ανώφελος για της ψυχής το συμφέρον…"(Απόσπασμα από Ημερολόγιο Όρους 2016)

Γράφτηκαν τα παραπάνω λόγια πάνω σε χάρτινες καρδιές, με της μνήμης το αξεθώριαστο μελάνι,  πριν από οκτώ ακριβώς χρόνια…Κύλησαν αυτά, πλησιάζοντάς μας περισσότερο  στο τέλος του προσκαίρου και στο ξεκίνημα του αιωνίου. Κάθε μια και ένα αγωνιώδες ερωτηματικό προσθέτει, για το αν αυτό το ατέλειωτο, θα το συντροφεύει το Φως ως ανέσπερα καταυγαστικό και λύτρωσης, ή ως καυστικό και αβάσταγο…Ερωτηματικά και ανησυχίες, δίπλα  σε όσα η τρισευλογημένη συνείδηση, δεν σταματά να σου καταλογίζει, κάθε φορά που τον Χριστό ανασταυρώνεις, απαιτώντας σου την καταλλαγή με το  αποστραμμένο πρόσωπό Του, μέσω του  φιλανθρώπου μυστηρίου της μετανοίας... Δίνει  έπειτα ο Κύριος τις δοκιμασίες και τους Σταυρούς σαν δώρα και ευεργεσίες, που σπάνια εδώ εκτιμώνται…Το αντίθετο μάλιστα. Τις περισσότερες φορές ένα θυμωμένο γιατί και μια βλάσφημη θεώρηση ενός αδυσώπητου και βασανιστή Θεού, φωλιάζει μέσα στον ερρυπωμένο μας νου και στην τυφλωμένη μας ψυχή.

                    

Σωτήριο έτος 2024. Ξεκίνημα Αγίας Τεσσαρακοστής. Σάββατο Τυρινής απόγευμα,  μετά τον εσπερινό της Αναστάσεως και της εξορίας του Αδάμ, θελήσαμε να επισκεφτούμε τα μνημούρια αλησμόνητων μορφών, Κουτλουμουσιανών πατέρων. Στο πίσω μέρος της Φοβεράς Προστασίας, το καντηλοφώτιστο κιβούρι, του νέου κτήτορα και αναγεννήτορα της μονής,  του προηγουμένου  Χριστοδούλου, που  συνεχίζει, συντροφιά με τον παντοτινό συμπαραστάτη και εμψυχωτή του Άγιο Παϊσιο,  να επισκοπεί και να προστατεύει από την "ξηρασία", όλους τους πνευματικούς του καρπούς, τα αγαπημένα του καλογέρια, σαν εκείνα σεργιανούν ολοένα, στα χνάρια της μετανοίας και της απαράμιλλης πραότητας, που τους άφησε ως παρακαταθήκες και εφόδια πνευματικού αγώνα. Όπως και εκείνος άλλωστε, πλουσιόδωρα τα κληρονόμησε κάποτε από τους δικούς του πνευματικούς καθοδηγητές, τον Άγιο Ιάκωβο της Εύβοιας και τον γέροντά του, τον προ πολλού καταταχθέντα  Όσιο από τις συνειδήσεις των απανταχού Φιλοθέων…Φιλόθεο Ζερβάκο. Ο πατήρ Χριστόδουλος κοιμήθηκε τόσο ήσυχα και σεμνά όσο έζησε. Μετά από πόνο και δοκιμασία που αγιαστικά και ολοκληρωτικά τον ταπείνωσε. Ξέπνευσε ακούγοντας την παράκληση της Μάνας Φοβεράς Προστασίας, μετανοίζοντας νοερώς μπροστά στο άχραντο εικονοστάσι Της, στο πανίερο ενδιαίτημά της, που τόσο θαλπερά τον φιλοξένησε για 45 ολόκληρα χρόνια. Πήραμε την πολύτιμη ευχή του ξανά και λίγα λεπτά αργότερα, βρεθήκαμε στο λιτό κοιμητήριο των Κουτλουμουσιανών πατέρων. 

                      

Προσκυνήσαμε τους λιτούς τους Σταυρούς και αναζητήσαμε το μνήμα του αγαπημένου μας πατρός Λουκά του Ρώσου, εκείνου που τον πόνο απαλύναν οι Άγγελοι. Δεν το βρήκαμε και σκεφτήκαμε πως ήδη είχε γίνει η ανακομιδή του. Μπήκαμε στο οστεοφυλάκιο της μονής. Εκατοντάδες κάρες πατέρων. Ομοιόσχημες βαλμένες πλάι-πλάι. Στο κέντρο μια, στην κυριολεξία έλαμπε! Ξέθωρα ήδη πάνω της το 2016 και το όνομα Λουκάς. Ανεξίτηλα γραμμένο πάντοτε στα δίπτυχα της ψυχής μας...Δίπλα της, μικρά εικονάκια του Αγίου Λουκά του Ιατρού και του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Λένε πως το χρυσαφένιο χρώμα των οστών, μαρτυρά πολλά…Συγκλονισμός απερίγραπτος! Κατασπαστήκαμε την κάρα του μοναχού Λουκά! Δεν μας το επέβαλλε κανείς! Η αγιότητα πάντοτε θέλγει και ξεριζώνει το β από το μακάβριο.  Ήταν ανάγκη της ψυχής να αντλήσουμε χάρη από έναν άσημο και ταπεινό Άγιο και μακάριο των ημερών μας. Έπειτα πληροφορηθήκαμε κάτι εξίσου θαυμάσιο. Ο κατά σάρκα πατέρας του Μοναχού Λουκά, ποτέ του δεν ξεστόμισε εκείνο το γιατί, ποτέ δεν παραπονέθηκε για το νωρίς και το  άλκιμο γλυκύτατο έαρ του γιού του, που μέσα σε λίγο μόλις καιρό μετατράπηκε  σε ένα παγωμένο λείψανο, που τους πολλούς τούτου του μάταιου κόσμου, τρομάζει και απωθεί...Ήρθε μετά την κοίμησή του παιδιού του εδώ στο Κουτλουμούσι. Δοκιμάστηκε και εκάρη μοναχός! Πιο ταπεινός από τους ταπεινούς! Πιο χαρούμενος από τους χαρούμενους! Ετοιμάζεται για την ποθεινή πατρίδα! Να αγιάσει λαχταρά και εκείνος! Να αστράψει το Φως του Παραδείσου σε  σώμα και ψυχή, όπως έκανε το στεφανωμένο σπλάχνο του. 

Ο Απερινόητος Θεός μονάχα ευεργετεί! 

Αρκεί μια κεχριμπαρένια κάρα για να το διαπιστώσεις!  

Νώντας Σκοπετέας

Ημερολόγιο Όρους 2024

Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, που οι ψυχές γιορτάζουν και προσμένουν πιότερο, νοερώς, με ένα καθαρό κεράκι, περνάμε το κατώφλι όλων των...φιλοσοφικών σχολών του Άθωνα, και ιδίως της Κουτλουμουσίου,  να ψάλουμε εγκωμιαστικά το: Ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς, ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται...Καλή Ανάσταση!


28 Απρ 2024

33 χρόνια ένας Σταυρός Ζωοποιός...

…ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ᾿ ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία. Αμήν.( Ιω.κα΄.25)

Υπάρχουν δε και πολλά άλλα, όσα έκαμεν ο Ιησούς, τα οποία εάν γράφονταν λεπτομερώς  ένα προς ένα, νομίζω ότι ολόκληρος ο κόσμος με όλες τις  βιβλιοθήκες του δε θα χωρούσε τα βιβλία, που θα γράφονταν. Αληθώς!

Τα τελευταία λόγια από το Ευαγγέλιο του επικαλουμένου  ηγαπημένου μαθητή! Και γνωρίζουμε αδελφοί μου, για να χρησιμοποιήσουμε έναν λόγο που βρίσκεται μόλις λίγο πιο πάνω στο Ευαγγέλιο του Φωτός, ότι η μαρτυρία του, μα και η υπέρλογα συνταρακτική τούτη του εκτίμηση,  είναι πέρα για πέρα αληθινή! Τριάντα τρία χρόνια στη γη ο Θεάνθρωπος Ιησούς! Τρία χρόνια δημοσίου βίου καταγεγραμμένα από τους 4 Ευαγγελιστές Του! Και εκείνος που Τον έζησε πιο κοντά απ΄όλους, εκείνος που είχε το χωρητικότερο δοχείο για να δεχθεί μέρος από το απέραντο της αγάπης Του γλυκυτάτου Ιησού,  πριν το τελευταίο αμήν του Ευαγγελίου του, την προφητική του Αποκάλυψη και το Αγαπάτε αλλήλους που σαγηνευτικά μονότονα επαναλάμβανε στο βαθύ του γήρας, καταθέτει μια εκτίμηση που δονεί τις ψυχές μας! Γιατί μας συγκλονίζει τούτη η λαλιά του; Γιατί όποιος έχει αναγνώσει με ταπεινό πνεύμα,  πίστη ακλόνητη, ψυχή εύφορη και μάτια υγρά έστω για μια φορά όσα καταγράφονται στην Καινή Διαθήκη, για όσα εποίησε ο Θεάνθρωπος στον Δημόσιο βίο Του, αληθινά λέγεται πως στέκεται ενεός όταν ακούει ότι όλα αυτά, μπροστά στο πλήθος των πεπραγμένων και των ρημάτων Του, των θαυμάτων και των θαυμασίων Του τα οποία δεν καταχωρήθηκαν σε λέξεις και σελίδες, είναι μια σταγόνα στον ωκεανό της Σοφίας, της Παναγαθίας και της Παντουργίας Του! Και κάπου εδώ έρχεται να μας συναντήσει  αυτό το υπερπολύτιμο εφόδιο, το Θεόσδοτο και ζείδωρο στον άνθρωπο. Της ψυχής ο συμπαραστάτης και χορηγός, η συνείδηση, η  εντός ημών φωνή του Θεού, έρχεται να αναλάβει τον κυρίαρχο ρόλο της! Διαθέτουμε άραγε εμείς σαν τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, πεποίθηση ότι έχουμε καλή συνείδηση;…πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι.( Εβρ.13,18). Δεν μας ελέγχει, δεν μας τύπτει η συνείδησή μας επί του προκειμένου θέματος; Φυσικά και δεν δύναται να γνωρίζουμε τα πολλά ….άλλα, τα οποία εποίησε ο Σωτήρας Χριστός μας και τα οποία δεν θα τα χώραγαν όλες οι βιβλιοθήκες αυτού του κόσμου!

Είναι ανέφικτο και δεν θα δώσουμε λόγο για αυτήν την ακούσια αγνωσία   μας!  Μα  για τα υπόλοιπα, έστω για αυτά τα ελάχιστα μπροστά στο άπειρο πλήθος, για όσα βρίσκονται μέσα στον Νέο Νόμο, στην Καινή Διαθήκη, στις ιερές καταγραφές των Αγίων Ευαγγελιστών και Αποστόλων, τι θα έχουμε να πούμε αν δεν τα γνωρίζουμε καν, αν έστω και για μια μοναδική φορά στην ζωή μας, δεν ανταμώσαμε  μαζί τους; Στ αλήθεια, Τον γνωρίζουμε τον Χριστό μας, ή απλά κάποτε μας μίλησαν, κάποτε ακούσαμε για Εκείνον; Πέρασε άλλη μια Μεγάλη Εβδομάδα! Άλλη μία ή μια άλλη; Τι μάθαμε, τι θυμόμαστε, τι βιώσαμε, τι γνωρίζουμε για αυτά που γίνηκαν και γίνονται ακατάπαυστα ξανά για εμάς; Εσταυρώθη και Ανεστήθη  δι ημάς, δι εμέ! Πολλοί μένουμε σε εκείνο το παιδικό στιχολόγημα! Μεγάλη Δευτέρα– μεγάλη μαχαίρα, Μεγάλη Τρίτη– ο Χριστός εκρύφτη, Μεγάλη Τετάρτη – ο Χριστός επιάστη, Μεγάλη Πέμπτη –ο Χριστός παιδεύτη, Μεγάλη Παρασκευή– ο Χριστός στο καρφί, Μεγάλο Σαββάτο– ο Χριστός στον τάφο, Μεγάλη Κυριακή– ο Χριστός θ’ αναστηθεί.

Και περνούν τα χρόνια και οι Εβδομάδες οι μεγάλες, και εμείς ψυχοβλαβώς αμέριμνοι, καθησυχάζοντας την συνείδησή που μας τύπτει και διαμαρτύρεται (όσο βέβαια μπορεί να αντιστέκεται στην υπνηλία , στην νάρκη και την πώρωσή της),  επαναλαμβάνουμε και αυτάρεσκα αμετακίνητοι βαλτώνουμε  σε αυτό το παιδικό ποιηματάκι ! Και αν βρεθεί κάποιος από εκείνους που είναι ικανοί και "ετέρους διδάξαι"(Τιμ.Β.2),να μας πει κάτι ψυχωφελές, διδακτικό, διαφωτιστικό από τον βίο του Εσταυρωμένου Ναζαρηνού εμείς τον διακόπτουμε αμέσως λέγοντάς του: Τα ξέρω αυτά! Τα ξέρω!

Τίποτα δεν ξέρουμε αδελφοί μου! Πρώτος και καλύτερος ο γράφων! Κάθε λέξη στο Ευαγγέλιο, έχει τόσο Φως, που μπορεί ένα ολόκληρο πολυσέλιδο  βιβλίο  να γραφτεί για αυτήν, την ελάχιστη λέξη! Έχουμε γύρω μας , στο οικείο περιβάλλον, στο οικογενειακό, αδελφούς και φίλους, που είναι αυτό που λέμε βιβλιοφάγοι! Φιλοαναγνώστες ! Όλο τους συναντάς με ένα βιβλίο στο χέρι! Μα δεν μιλάμε για αναγνώσματα που φωτίζουν την ψυχή με Φως αληθινό,  αποκαλύπτοντάς της το αιώνιο ταξίδιόν της, μα για κάθε απίθανο θέμα, ευφάνταστο μυθιστόρημα, για βιβλία επιστημοσύνης, «ελεύθερης»ποίησης…Αλίμονο, φυσικά και να διαβάζονται βιβλία! Να δουλευτεί η οξυδέρκεια, να γεμίσει δημιουργικά ο χρόνο, να γίνει κτήμα η σημαντική γνώση, να αυξηθεί η ευφυΐα! Αλλά αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου! Εσύ που λες πως είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος και λες πως πιστεύεις και πήγες στην Εκκλησία Του την Μεγάλη Εβδομάδα, εσύ που δεν απεκδύεσαι της Ορθοδόξου πίστεώς σου(για τους υπολοίπους σεβόμαστε το αυτεξούσιο και το εθελουσίως αυτοκατάκριτο, σιωπώντας προσευχητικά να μην επαληθευτεί σε αυτούς το:"όψονται εις Όν εξεκέντησαν"- Ιω.19,37-...) και διαβάζεις χίλια-δυο βιβλία «τούβλα»(για να μην παρεξηγηθούμε,αναφερόμαστε στο πολυσέλιδό τους …, που διαθέτεις πληροφορίες και είσαι πάντα άριστα ενημερωμένος  για το ποιος παντρεύτηκε, ποιος χώρισε, ποιος...έβηξε, που ξέρεις με την παραμικρή  λεπτομέρεια παραμέτρους και μυστικά για το κυνήγι, το ψάρεμα, την ποδηλασία,τα μαστορέματα, την μόδα, την γευσιγνωσία, τα αυτοκίνητα,τις μηχανές, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ,το βόλεϋ, το πινγκ –πονγκ, το μπάτμιντον και το χόκεϋ επί…λάσπης, εσύ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, Χριστιανέ Ορθόδοξε πιστέ, κάνε έναν διάλογο με την συνείδησή σου όταν σε ελέγχει και σε ρωτά: Αλήθεια τι γνωρίζεις για τον Χριστό σου; Αυτόν που σταυρώθηκε για σένα! Και τόλμησε επιτέλους, βρες το θάρρος  να της απαντήσεις και να ομολογήσεις: Σχεδόν…τίποτα! Τα βασικά! Μέσες άκρες που λένε! Των Χριστουγέννων και του Πάσχα! Όσο δηλαδή βάσταξε η εορταστική, πανηγυρική, εκτυφλωτική,  περιστόλιστη και ολιγόλεπτη παρουσία μας στον ολιγόλεπτα ομοίως πλημμυρισμένο Ναό, το πρωί των Χριστουγέννων και το βράδυ του Επιταφίου και της Ανάστασης! Αυτά ξέρω, τα βασικά, τα απαραίτητα, που ξέρουν οι πολλοί, αυτά που τα ΄χω δει και σε ταινίες! Με ποπ κορν και αναψυκτικό! Πλαστική… αναψυχή! Ως εκεί! 

Ο Χριστός στο καρφί, στον Τάφο, στην λαμπάδα και στο αρνί! Άντε και του χρόνου!

Βρες το θάρρος αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, βάλε αρχή από σήμερα και πες: Θα μάθω τα πάντα για τον Χριστό μου! Αυτόν που ευλογεί και αγιάζει τα σύμπαντα! Θα μελετήσω και θα ψάξω σ΄ αυτά που υπάρχουν αιώνες τώρα μέσα στο Ευαγγέλιό Του! Σήμερον της ευδοκίας ημών το προοίμιον, της Σωτηρίας το κεφάλαιον,  σήμερον γεννάται, κρεμάται, ανασταίνεται! Στο σήμερα και στο τώρα, όχι στο αβέβαιο και αχαρτογράφητο αύριο! Τώρα να φωτίσουμε την ψυχή, τώρα να αποκτήσουμε και εμείς ελέω Θεού, μια κάποια πεποίθηση καλής συνείδησης! Να Τον γνωρίσουμε, έμβρυο  στο ευλογημένο γένοιτό μοι της Παναγιά, βρέφος νιογέννητο εν χερσίν της Παρθένου,  στην αγκαλιά της πανυμνήτου Γαλακτοτροφούσας και έπειτα μικρό παιδί υπάκουο να προκόβει στην αρετή, έφηβο στον Οίκο του Πατρός, νέο να εργάζεται σκληρά στο μαραγκούδικο του Σώφρονος Ιωσήφ, τριάντα ετών να εισέρχεται στην τριετία της δημόσιας αποκαλυπτικής και λυτρωτικής του δράσης! Να γνωρίσω τον Χριστό μου! Μέσα από τις αιώνιες λαλιές Του: Ο πάντα φέρων τω ρήματι της δυνάμεως αυτού! (Εβρ.1.3) Αυτόν που συγκρατεί τα πάντα με την δύναμη του λόγου Το! Με πόθο ευλογημένο, με θέρμη Θεάρεστη. Αναζητητής Της Αλήθειας, Της Ζωή, Της Ελπίδας, Του Φωτός! Σήμερα! Δεν πέρασαν ούτε τα Χριστούγεννα, ούτε το Πάσχα, ούτε οι μεγάλες μέρες της πίστης μας! Είναι εδώ πάντα στο παρόν! Στο κέντρο της καρδιάς μας! Δεν είναι ανεπίκαιρο το να μελετάς οποτεδήποτε τα γεγονότα της Γεννήσεως, της Βάπτισης,του Θείου και θεληματικού Του Πάθους, της τριημέρου Εγέρσεως, της Αναλήψεως,  τις Παραβολές του Τριωδίου! Η παραμικρή στιγμή είναι καιρός φωτισμού εκ της αδύτου Σοφίας, του Υιού και Λόγου του Θεού! Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε πολυγραφότατος συγγραφέας, ούτε παραγωγός Εκκλησιαστικού Ραδιοφώνου, ούτε κληρικός, ούτε Ιεροκήρυκας για να γνωρίζεις τις ζωοδότειρες λεπτομέρειες και τα γεγονότα της επί γης μαρτυρικής  παρουσίας Του! Τίποτα Θεέ μου δεν ημπορεί να αναπαύσει τον άνθρωπο, έως ότου εύρη Εσέ! έλεγε ο υιός των Δακρύων Ιερός Αυγουστίνος.

Το οφείλουμε στις ψυχές μας που αναζητούν συνεχώς το καθάριο Φως! Που υποφέρουν τόσο, ιδίως στις μέρες μας, από τα σκοτάδια και τα σκουπίδια που επισωρεύονται και πνιγηρά τις σκεπάζουν! Οφείλουμε στις ψυχές μας να γνωρίζουμε τα πάντα για τα 33 χρόνια της επίγειας ζωής της Ζωής! 33 χρόνια ένας Σταυρός ζωοποιός! Από την σύλληψή Του ως το Αμήν του Ιωάννη Του!

 Όσο περισσότερο μαθαίνουμε για τον Εσταυρωμένο μας, τόσο θα αποκαλύπτεται η  αμαρτωλότητά μας...τόσο θα ανοίγεται η μόνη λυτρωτική οδός, αυτή  της μετανοίας...

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή και κείμενο του 2018 (4 μέρη)

Ξαναακουσμένο(αποσπάσματά του) σε σειρά 3 εκπομπών μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα του 2024 με τίτλο: «Ο θάνατος του θανάτου» όπου διαβάζονται ανθολογημένα αποσσπάσματα από το βιβλίο:"Το μυστήριο του Χριστού"Έκδοσις Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, Μεταμόρφωση Χαλκιδικής"

 

26 Απρ 2024

Μετά κλάδων Σε υμνήσαμε, μετά ξύλων Σε συλλάβαμε…

  

Ποιος να στο έλεγε πως εκείνο το όνειρο εφιάλτης που πριν κάποια χρόνια ένα τέτοιο ξημέρωμα σε συνάντησε θα έβγαινε κάποτε αληθινό…Κυριακή των Βαϊων ξημέρωνε και τρόμαξες μες στην νύχτα. Αλάφρωσε η ψυχή σου, όταν ύστερα ξύπνησαν μαζί και όλες οι αισθήσεις σου. Ονειρεύτηκες ότι ήσουν παιδί και αποκοιμήθηκες, χωρίς να προλάβεις να πας στην Εκκλησιά όρθρου βαθέως, όπως το συνηθίζατε με τους άλλους να ακουστεί το πρώτο Ευαγγέλιο της μεγάλης μέρας και έπειτα αφού πάρεις αγκαλιά την δική σου κόφα με τα βάγια να περιμένεις  το σινιάλο με τα λόγια του παπά: ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ…και εκείνη την ώρα να αρχίσεις μαζί με τα άλλα παπαδάκια να πετάς τα κλαδιά και τα φύλλα από την βαγίτσα της πλατείας να στρωθεί καλά όλη η Εκκλησία και να μοσχοβολήσει.

Την αλογία ήρθε ο Χριστός να λύσει την κάκιστη. Υιέ Δαυίδ και Ωσαννά φωνάξαμε όλοι εμείς εδώ …της «Εκκλησίας οι άνθρωποι». Βασιλέα των Ουρανών και των Αγγέλων, Νικητή και Σωτήρα Ευλογημένο, Νέο Αδάμ, και Λόγο σε προσφωνήσαμε εμείς εδώ…της Εκκλησίας οι πρώην ακολουθούντες…Μετά κλάδων σε υμνήσαμε, μετά ξύλων σε συλλάβαμε…Από υμνητές Σου  αγνώμονες  θα μπήξουμε λόγχη στην πλευρά Σου. Απ το ωσαννά στο σταυρωθήτω! Λίγο αρκεί να γίνει το όνειρο εφιάλτης! Και εσύ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, από υμνητής και προϋπαντητής να γίνεις σταυρωτής.

Υπάρχει τελικά χειρότερος εφιάλτης από εκείνον τον παιδικό σου, κρυμμένος βαθιά εντός μας…στο υποσυνείδητο! Στο βαθύ σκοτεινό αποθηκάκι, την κρύπτη όλων των θλιβερών ιαχών του πραιτωρίου. Όλα τα Βαραββάν και τα σταυρωθήτω που ναι, δεν ακούστηκαν ποτέ απ το δικό μας στόμα, μα όλη μας η βιωτή οι κρυφοί μας λογισμοί και το φαρισαϊκό μας πνεύμα συνεχώς τα ξεστόμιζαν.

Σε εμάς και στο αυτεξούσιο μας εναπόκειται το αν θα κάνουμε ξανά και ξανά αυτήν την διαδρομή. Απ τους δρόμους της πόλης της Αγίας τους στρωμένους  με τα βάγια ως υμνητές Του ταπεινοί ως τον αιματοβαμμένο Γολγοθά ως γνήσιοι απόγονοι γενεών απίστων και μοιχαλίδων…

Βοηθάτε, ουράνιες δύναμες, κι ανοίχτε μου την πιο βαθιά

την άβυσσο, μακριά απ’ τους λύκους να κρυφογεννήσω!

Απόσπασμα από : «Οι πόνοι της Παναγιάς» του , Κώστα Βάρναλη, από πρώτο μέρος του ποιητικού έργου «Σκλάβοι Πολιορκημένοι»1927.

 Έτσι βάζει ο Βάρναλης την Παναγιά να πονά και να αγωνιά για τον Υιό και Θεό της. Ψάχνει η Θεοτόκος ένα καταφύγι να προφυλάξει το σπλάχνο της. Άλλος εφιάλτης και αυτός! Θεέ μη βγει αλήθεια! Και εδώ η απόσταση μικρή σαν τις λίγες μέρες που μακραίνουν το ωσαννά από το σταυρωθήτω. Ένα γράμμα απέχει το άγριο από το Άγιο. Ένα γράμμα και μια σκοτασμένη αιωνιότητα!

Νώντας Σκοπετέας . Μεγάλη Εβδομάδα 2021

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή.

20 Απρ 2024

Γερόντισσα Γαλακτία...Μια έμψυχη παραμυθία...

Κάτοχος της βεβαίας πίστεως! Γερόντισσα του Φωτός! Μας συμφέρει να ταπεινωθούμε σε έναν άνθρωπο,παρά να ρεζιλευόμαστε παντοτινά σε όλη την πολιτεία του Ουρανού έλεγε! Και το οτι ο καρκίνος έιναι λίπασμα και καμίνι! Μας παρατηρούσε όλους με τα κυάλια της καρδιά της! Μας έβλεπε βαθιά και μας μαγνήτιζε με τον πνευματικό της μαγνητικό τομογράφο! Ανθολογήσαμε σε 5 εκπομπές κάποια ελάχιστα από τα αμέτρητα που μπορεί κανείς να λάβει από αυτό το θαυμάσιο γαλζοπράσινο βιβλίο! Από την πρώτη εκπομπή η ανταπόκριση των αδελφών ακροατών ήταν συγκλονιστική, ενδεικτική της πνευματικής δίψας και της αναζήτησης Της Ελπίδας από εκείνους που έχουν παρρησία και μούτρα να ζητήσουν από τον Θεό παράταση στο έλεός Του, να σταθούν μπροστά στον Κυβερνήτη του παντός και να τον κάνουν να μεταστρέψει την απόφασή Του, να τον κάνουν να μεταννοήσει( θυμήσου...την προφητεία του Ιωνά που διαβάζεται κάθε Μεγάλο Σάββατο πρωί...και μετεννόησεν ο Θεός)...Ελπίδα και εμείς αναζητάμε αδελφοί! Δεν πουλάμε παραμύθια! Αναζητάμε έμψυχες παραμυθίες! Αδελφέ μου, εσένα που απεφάνθης αμετακλήτως ως ανεπίληπτος και που συνεχίζεις να κατηγορείς την Γερόντισσα ως πλανεμένη,(αλήθεια και τον Άγιο Νεκτάριο και τον Άγιο Παίσιο τέτοια στεφάνια τους χάριζαν...) θα σου θυμίσουμε αυτό που έλεγε ένας Άγιος... Η αλαζονεία της αρετής, είναι η μεγαλύτερη παγίδα! Είμαστε σχεδόν βέβαιοι, ότι δεν συνάντησες ποτέ σου την γερόντισσα, ώστε να έχει διαμορφώσει άποψη δική σου! Την χαρακτηρίζεις ως πλανεμένη, τσουβαλιάζοντας εκατοντάδες ευλογημένους ανθρώπους οι οποίοι καταθέτουν προσωπικές μαρτυρίες ΕΠΩΝΥΜΩΣ(άραγε, έχουν υποστεί ομαδική παράκρουση όλοι τούτοι;)και όχι με Θεολογικόσχημα ψευδώνυμα…Ας είναι…Άκουσε και εν ζωή η γερόντισσα τις ίδιες κατηγόριες αλλά δεν αμνησικάκησε στο ελάχιστο! Και τώρα το ίδιο θα κάνει μαζί σου! Στη Σοφία Σολομώντος(7,27) διαβάζουμε πως η Θεία Σοφία και η Χάρις μεταβαίνει και ενθρονίζεται σε αγίες ψυχές, μορφώνοντας και παιδαγωγώντας φίλους του Θεού και Προφήτες! Και στο Ευαγγέλιο του Λουκά(12,10) αναφέρεται οτι αν κάποιος θεωρεί ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ως δαιμονική βλασφημεί εις το Άγιο Πνεύμα! Και κάτι τελευταίο…Σου ευχόμαστε ολόψυχα οι δικές σου πνευματικές αισθήσεις να βρίσκονται σε ενάργεια, ώστε να μπορείς να διακρίνεις ο,τι το προβατόσχημο μας περιβάλλει! Αν διακρίνεις κάτι τέτοιο για εμάς, σε παρακαλούμε κάνε προσευχή να μας φωτίσει ο Κύριος, τα ευδιάκριτα για σένα, πυκνά μας σκοτάδια...!

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από την 5η κατά σειρά εκπομπή, από ομότιτλη σειρά  μέσα στην Αγία Τεσσαρακοστή του 2024, όπου διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το βιβλίο «Η οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης»

(Εκδ. ΘΕΟΜΟΡΦΟΥ Ι.Μ.ΜΟΡΦΟΥ)

13 Απρ 2024

Ανοιχτός ο Ουρανός!

                  

Η απροσωπόληπτη αγάπη, η ανυπόκριτη, η ανιδιοτελής, η ανεξαίρετη, η απροϋπόθετη! Να συναντάς στο πρόσωπο του κάθε άλλου τον ίδιο τον Χριστό! Αυτό το κάθε, είναι που καθηλώνει τα φτερά σου! Αυτό το κάθε, είναι που κάνει την αγάπη τέλεια, που έξω εκβάλει τον φόβο και τους αστερίσκους που το καθώς και το πρέπει σου, βάζουν δίπλα σε κάθε ελάχιστο των αδελφών Του! Θυσιάζεσαι ναι! Αλλά για ποιόν; Για τον οικείο σου μόνο, τον φίλο τον…ατσαλάκωτο, τον καθαρό που μοσχομυρίζει…Για τον άλλον τον πληγιασμένο, τον βρώμικο με τα κουρελιασμένα ρούχα, που σου ζητά ένα δίφραγκο κάτι να φάει και μια αγκαλιά λίγο να ελπίσει;

Διαβάζοντας πάλι το γαλαζοπράσινο βιβλίο, με την γερόντισσα Γαλακτία όλους να τους θωρεί Χριστούς, και όλους  να τους αγκαλιάζει με της στοργής τα φτερά, δίχως να νοιάζεται μη τη λερώσουν οι λάσπες από τα χοιροστάσια της αποδημίας τους, θυμηθήκαμε ένα περιστατικό που μας διηγήθηκε ένας φιλομόναχος και φιλόθεος αδελφός, που δεν χάνει ευκαιρία να βρεθεί σε αυλές καστρομονάστηρων και αγιασμένων βράχων, που ο κόσμος και ο χρόνος δεν κατόρθωσε να νοθεύσει αξίες και αρετές. Νήψη και ησυχία, παράδοση Θεία και Ευαγγέλιο ορθάνοιχτο αδιαλείπτως, στα μέρη που συχνάζει ο αδελφός μας ο Ανδρέας! Σαν διψασμένο ελάφι τρέχει στις πηγές του ζωντανού νερού να δροσιστεί! Δεν θα ξεδιψάσει ποτέ του όμως, γιατί βιώνει στο μεδούλι του,  εκείνο του Θεολόγου Γρηγορίου το αιώνιο ρητό! Ο Θεός διψά να τον διψάμε!

-Είχα πάει την προηγούμενη εβδομάδα στην Μαριάμ! Η καλή μου η γεροντισούλα! Μόνο να την κοιτάς, σου φτάνει! Εκπλήττουσα τη οράσει, δροσίζουσα τοις ρήμασι! Σαν άγγελος εωθινός αδελφέ μου! Πόσο την αγαπάω! Με το που με βλέπει, τι χαρά που κάνει! Καλώς τον Ανδρέα τον πρωτόκλητοοοοο! Αντιλαλούν οι βράχοι! Συνήθως πηγαίνουμε από πρωί και καθόμαστε ως το σούρουπο, να κάνουμε κανένα διακόνημα, να χαρούμε σαν παιδιά! Προχθές που λες, είχε μια λιακάδα λαμπριάτικη! Καθόμασταν με την γερόντισσα στην απλωταριά με τα κλήμα και την ακούγαμε να μας μιλά! Όλο υπομονή να κάνετε μας έλεγε! Όλα τα νικά και όλα τα αγιάζει! Ξαφνικά βλέπει από μακριά έναν άλλον αδελφό που πάρκαρε το αμάξι του  και ερχόταν προς το μέρος μας! Βρε τι έγινε! Άρχισε να χοροπηδά σαν μικρό παιδί η Γερόντισσα!

- Καλώς τον Βασίλη, καλώς τον! Ο Βασίλης ο Ντεφινές!  Έλα Βασιλάκη μου, έλα καμαράκι μου! Πόσο καιρό έχω να τον δω!

Ειλικρινά δεν την είχα ξαναδεί έτσι την Μαριάμ! Τώρα βέβαια που το σκέφτομαι μονίμως έτσι είναι! Αλλά ο ενθουσιασμός της, με έκανε να σκεφτώ ότι αυτός ο Βασίλης ο Ντεφινές που ερχόταν, θα ήταν κάποιος σπουδαίος! Τον πήρε μια γερή αγκαλιά η Μαριάμ και εκείνος απολάμβανε την αγάπη της όλο χαρά!

 -Εγώ σας αφήνω λίγο τώρα παιδιά μου! Καθίστε να μιλήσετε! Να πάω λίγο στα ζωντανά να τους βάλω τροφή! Και έρχομαι ξανά!

-Να πάτε γερόντισσα με την ησυχία σας! Είπα…γιατί ένιωσα εκείνη τη στιγμή πολύ τυχερός! Σκέφτηκα ο πονηρός…Για να κάνει έτσι σαν… παλαβή με τον που τον είδε η Γερόντισσα, βάλε με νου σου, τι πνευματικό κελεπούρι έχουμε εδώ! Θα βάλω το…ψυχογραφικό να καταγράψει…Περίμενα που λες να μας πει θαυμάσια και πρωτάκουστα…Ξεκινά ο Βασίλειος να μιλά…σοκ! Ό,τι του ερχόταν έλεγε στην κυριολεξία! Άσχετα! Πνευματικότητα υπό του μηδενός! Τα  χάσαμε! Προς στιγμήν απογοητευτήκαμε! Μα μόλις αργότερα ξεμακρύναμε, ήρθε η ωφέλεια και οι πνευματικοί δρόσοι κρουνηδόν! Καταλαβαίνεις έτσι; Η γερόντισσα όλους τους αγαπάει το ίδιο! Όπως καλοδέχεται τον μορφωμένο και λαλίστατο, έτσι ακριβώς αγκαλιάζει και τον αμόρφωτο! Κοιτά σαν τον Κύριο μέσα στην καρδιά του άλλου! Καθρέφτης ο καθένας, να κατοπτρίζει τον Χριστό! Αυτό είχα να σου πω! Δεν είναι αυτό θαυμάσιο;

Μέσα στη φωτεράδα της ψυχής τους να λουστούμε και εμείς! Να μιμηθούμε, την Μαριάμ, την Γαλακτία μας,  εκείνους που βιώνουν στο έπακρο κάθε Ευαγγελική λαλιά! Μεγάλη εντολή η απροσωπόληπτη αγάπη! Κάθε καλό στον αδελφό καλό προς τον Χριστό! Κάθε αμαρτία προς τον αδελφό, εις Χριστόν αμαρτία! (Α΄ Κορ. 8- 12) Ανοιχτή η αγκαλιά, ανοιχτός ο Ουρανός!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά εκπομπών μέσα στην Αγία Τεσσαρακοστή του 2024, όπου διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το βιβλίο «Η οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης»

(Εκδ. ΘΕΟΜΟΡΦΟΥ Ι.Μ.ΜΟΡΦΟΥ)

 

 

6 Απρ 2024

Σε ύψη δυσθεώρητα...(Της Γαλακτίας η Φωτεράδα)

                                   
Σε ύψη δυσθεώρητα! Εκεί που δεν θα συναντήσεις κανέναν υψηλόφρονα! 

Μόνο ταπεινοί κατοικούν σε τέτοια μέτρα απλησίαστα! Θεούμενοι μόνο οι αληθινά ταπεινοί! Στο πνεύμα! 

Ήρθε ο καιρός του ελέους και της ανταμοιβής! Στεφάνια δικαιοσύνης στολίζουν τα κεφάλια τους! Χορείες ταπεινών μέσα στο ανέσπερο Φως του Χριστού! 

Σε μια τέτοια χορεία είναι μπροστάρισσα η Γερόντισσα Γαλακτία! 

Όπως προσευχόταν με μια αληθινά συγκλονιστική και οικουμενική προσευχή για φωτισμό και στήριξη και προστασία του σύμπαντος κόσμου, νυχθημερόν, όσο βρισκόταν σε αυτήν τη ζωή, έτσι και τώρα με την φοβερή δύναμη του Αγίου Τριαδικού Θεού της Υπεραγίας Θεοτόκου και απασών των επουρανίων δυνάμεων ακαταγώνιστα μεσιτεύει! 

Πώς έλαμπε το πρόσωπό της,  σαν στα στερνά της μια ομάδα προσκυνητών της έψαλλαν, με τον π.Αντώνιο να κανοναρχεί, το εξαποστειλάρι: Φως ο Πατήρ Φως ο Λόγος Φως και το Άγιο Πνεύμα!

 Άναψε με τούτο το ψάλμα η δική της φωτεράδα και τριαδολόγησε χωρίς να χρειαστεί ούτε μια λέξη!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά εκπομπών μέσα στην Αγία Τεσσαρακοστή του 2024, όπου διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το βιβλίο «Η οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης»

(Εκδ. ΘΕΟΜΟΡΦΟΥ Ι.Μ.ΜΟΡΦΟΥ)

 

30 Μαρ 2024

Μια στάλα Ουρανό…(Δεν έχω μούτρα να Τον ξαναδώ…)

        

Ζουν ανάμεσά μας. Αθόρυβα σαν το οξυγόνο που δίνει πνοή, σαν το αίμα που ανάλαφρα κυλώντας μέσα μας, εγγυάται την πατρική καρτερία…Είναι της διπλανής μας πόρτας οι διαλεχτοί, που αλίμονο αν ποτέ τους, ένιωθαν τέτοιοι…Θα έχαναν τον ατίμητο θησαυρό της ψυχής του Θεού, το Άγιο Πνεύμα όπως το περιέγραφε η Γερόντισσα Γαλακτία. Εκείνη, ζητούσε από τον Χριστό όπως ζητά ένα μωρό παιδί απ΄τους γονιούς του, θρέμμα και αγάπη. Διαβάζοντας το γαλαζοπράσινο βιβλίο της, δοξάζουμε τον Θεό, που ακόμα υπάρχουν κάποιοι, που μπορούν να σηκώσουν τα μάτια της καρδιάς τους στον Ουρανό. Να εκλιπαρήσουν την παράταση, να εκζητήσουν το έλεος, να γίνουν τα  έμψυχα ιλαστήρια που θα κάνουν τον Δίκαιο Δεσπότη του παντός να...μετανοήσει…Περιδιαβαίνοντας τις φωτεινές του σελίδες,  θυμηθήκαμε κάτι, που ευλογημένος συνοδοιπόρος, με σοφία και πείρα  πατέρων, φυλαγμένη ατόφια στα τρίσβαθά του, μας διηγήθηκε τις προάλλες.

Δεν πάνε πολλά χρόνια, καμιά σαρανταριά, που έκανε ένα χειμώνα σαν καλοκαίρι…Μην ακούς αυτά που λένε στις σκοτεινές μέρες μας, για φαινόμενα που τώρα πρωτοεμφανίζονται. Άνυδρους χειμώνες πάντα είχαμε…Στέρεψε ποτέ η αμαρτία άλλωστε;  Στο χωριό μας λοιπόν, είχαν αρχίσει όλα να ξεραίνονται! Είχε 2 μήνες και βάλε, λίγο έστω να βρέξει. Απόγνωση στην κυριολεξία! Το βράδυ στο καφενείο το κλίμα βαρύ! Κεφάλια κατεβασμένα, κουβέντες λιγοστές! Ξαφνικά μέσα στην νεκρική ησυχία, πετάγεται ένας και απευθύνεται στον μπάρμπα-Μίμη, που καθόταν μόνος του όπως πάντα,  κάτω από τον μεγάλο πάγκο. Ο γερό σοφός του χωριού, ο λιγομίλητος, μα μονίμως γλυκύς και πρόσχαρος σε όλους. Ίσως και για να τον πειράξει, ίσως γιατί σε τέτοιες στιγμές απελπισίας μόνο, θυμόμαστε τον…υπηρέτη Θεό…του είπε:  -Δεν κάνεις καμιά προσευχή να βρέξει, εσύ που τα ‘χεις με τον... Κύριο καλά;  Θα χαθούμε αλλιώς! Και εκείνος, έβαλε το κεφάλι κάτω και δεν αποκρίθηκε! Ξημερώματα ήταν που όλοι στο χωριό ξύπνησαν από το θόρυβο της βροχής στα κεραμίδια! Με το τουλούμι το νερό στην αρχή και έπειτα ψιλή ποτιστική βροχούλα! Και να μην σταματάει 3 μέρες συνεχώς! Το βράδυ ξανά στο καφενείο ξεκίνησαν τα πειράγματα στον γέροντα…-Ε μπάρμπα-Μίμη, χόρτασε το χώμα νερό! Θα σαπίσουν τα δέντρα! Δεν λες στον Θεό τώρα να σταματήσει; Και εκείνος όλο καλοσύνη και αγαθότητα, έδωσε μια απάντηση που κανείς δεν ξέχασε ποτέ! Ο καθένας βέβαια ανάλογα με το πώς την εισέπραξε…-Τι λες κυρ-Παντελή μου, δεν έχω μούτρα να τον ξαναδώ…! Σκέψου αδελφέ μου, τι σχέση είχαν αυτοί οι άνθρωποι, τι φόβο Θεού, τι σεβασμό υιικό, ανυπόκριτα όλα, αφτιασίδωτα! Γνήσιοι πνευματικοί άνθρωποι, χωρίς να έχουν ποτέ τους διδαχθεί, όσα φανερώνει εκείνη η αξέχαστη απόκριση του Δημητρίου…Μούτρα δεν έχω να Τον ξαναδώ…

Έτσι και εκείνος ο μακάριος, έτσι και η Γερόντισσα της Κρήτης, οπλίζονταν με το θάρρος και την παρρησία που τους μέστωνε η Φιλόθεη βιωτή τους. Η σταυροφόρα τους  πορεία, η αδιαστρέβλωτη τήρηση όλων των εντολών, η ορθοπραξία τους και η ορθοπιστία τους! Για να έχουν πρόσωπο από την Φωτεράδα του Χριστού ιλαρό, να αντικρίζουν έτσι  τον Μεγάλο Αφέντη  και αξεδίψαστες τις ψυχές,  να Του ζητούν λίγα μαζί και τα πάντα…Μια στάλα Ουρανό και μια μπουκιά Παράδεισο…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά εκπομπών μέσα στην Αγία Τεσσαρακοστή του 2024, όπου διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το βιβλίο «Η οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης»

(Εκδ. ΘΕΟΜΟΡΦΟΥ Ι.Μ.ΜΟΡΦΟΥ)

23 Μαρ 2024

Της Γαλακτίας μας η Φωτεράδα…

 

Σκανδαλωδώς μας ελεεί ο Πανευεργέτης  Κύριος! Σπλαχνίσου μας Κύριε και μη μας παραδειγματίσεις! Δεν είναι λίγες οι φορές, που συνοδοιπόροι τούτης της εκπομπής μοιράζονται μαζί μας ευλογίες! Βιβλία, εικόνες, εκτυπώματα και απομεινάρια Αγίων του Θεού που ευωδιαστά και μυροβόλα φανερώνουν και ψηλαφούν τα θαύματα και τα θαυμάσιά Του! Λίγο χώμα από το ταπεινό κιβούρι του Αγίου Φιλοθέου Ζερβάκου(οι συνειδήσεις είναι που αγιοκατατάσσουν…) και το παγκόσμιο μνήμα του Αγίου Παϊσίου, ένα κομποσχοινάκι που φόρεσε και αγίασε η Θεία χάρη, δοσμένο από εργάτη του Ευαγγελίου του Χριστού-Ιεροκήρυκα του Παραδείσου, ένα σταμπωτό εικονάκι από το Αγιαστήριο της Παναγούδας που έχουμε εδώ απέναντί μας, ένας πίνακας δίπλα με ζωγραφισμένο ολοζώντανα το καθολικό της Φιλοθέου Γλυκοφιλούσας από τα χέρια του μακαριστού Φιλαγιορείτη Ασκητή μέσα στον κόσμο κυρ-Νίκου Μπαζώνη του Αιτωλού, τα φυλαχτάρια και τα αγιωτικά της κυρά Μιχαήλας μας  από τις μικρές… Ακαθές της Κυκλάδες…Πάντοτε το ίδιο δέος, σαν παραλαμβάνουμε αναξίως της αγάπης και της συναλληλίας τα ανεκτίμητα κειμήλια…Πόσο χωρητική η καρδιά όλων αυτών που γνωρίζουν να πολλαπλασιάζουν τα δώρα του Ουρανού, σαν τα αποχωρίζονται…Κάποτε ξαφνιαστήκαμε πολύ σαν ανοίξαμε ένα τέτοιο πακέτο. Αποστολέας του ο Χ.Φ ο Ρεθυμνιώτης αδελφός μας!

Σε ημέρα του Κυρίου αναδεμένη με του Τιμίου Νηστικάρη τα άγια αίματα, έγινε η αποκρυπτογράφηση των αρχικών του, σε εκείνο το Θεόπνευστο βιβλιαράκι που επέστρεψε στον δρόμο της μετανοίας αμέτρητες ψυχές το : Ποτέ δεν είναι αργά!

Χ.Φ. έγραφε μόνο πάνω... Χαράλαμπος Φραντζής... Χριστού Φίλος!!

Πρέσβευε αδελφέ μας στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού, στο πλάι της λατρεμένης σου Γερόντισσας, του Αγίου Χαραλάμπους και όλων των Αγίων, με τους οποίους συμπορεύτηκες!!

Ο Θεός είναι νουθέτης...συνήθιζες να λες...

Κάθε μέρα που περνά, θα το κατανοούμε όλο και πιότερο Χαραλάμπη μας!

Όλες τις ώρες μέρα και νύχτα, ήταν  μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους μας!

Παρηγορητής και ομολογητής χωρίς φτιασιδώματα και...πενιές...

Και τώρα...συνεχώς μας παραμυθεί με την απλότητά του και τις σοφές λαλιές του που χαράχτηκαν μέσα μας.

Είμαστε ευλογημένοι απ’ τον Θεό που γνωρίσαμε έναν γνήσιο φίλο του έναν λεβέντη στρατιώτη Του! Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ εκείνη την ημέρα που παραλάβαμε το δώρο του!

                  

Μέσα ένα μαντήλι που αγκάλιαζε λίγες λευκές τρίχες από τα μαλλάκια μιας διαλεχτής του Χριστού μας  και ένα κομμάτι ύφασμα από το ρούχο που φορούσε στο δουλαγωγημένο σαρκίο της. Η γερόντισσα της Κρήτης , της Ελλάδας, της Ορθοδοξίας! Εκείνη η ευλογία του μακαριστού Χαράλαμπου! Τι χαρά μας έδωσε!  Όχι για να χρησιμοποιηθεί με τρόπο μαγικό, ή να αποτελέσει καύχημα και προσθήκη σε δίψυχη και… φωνακλή πνευματική συλλογή!  Μα σαν ενίσχυση στα δύσβατα και φαινομενικά απροσπέλαστα…Φυλαχτά αγιασμένα από την Θεία χάρη! Μεταδίδεται η Θεία χάρη αδελφοί μου, αν δεν έχεις εθελουσίως κλείσει ερμητικά της ψυχής σου τον δέκτη…Γι’ αυτό παππούλη μου και Δέσποτά μου, μη το τραβάς το χέρι σου σαν κάποιος έρχεται όλο λαχτάρα να το καταφιλήσει! Θεία χάρη γυρεύει η ψυχούλα! Στάθηκε τότε εκείνο το παράξενο για τους πολλούς  δώρο, αφορμή για να ζητήσουμε να μάθουμε περισσότερα για μια μεγάλη οσιακή μορφή των ημερών μας! Διέθετε Ιεροσύνη! Ναι, όσο κι αν ακούγεται παράξενο και αταίριαστο σφόδρα σε μια γυναίκα! Είχε την εξ αγιασμού Ιεροσύνη, ως κατοικητήριο του Παναγίου Πνεύματος, που έλαμπε σύγκορμα πάνω της! Ήταν ακόμα στη ζωή η Γερόντισσα όταν λάβαμε τις ευλογίες! Εκείνη μέσα στην νηπιακή αφελότητά της, δεν μπορούσε να διανοηθεί το μέγεθος της ακαταγώνιστης παρρησίας της! Όλα της έμοιαζαν τόσο φυσικά και προπτωτικά! Για αυτό φανερωνόταν συνεχώς, δίχως να το καταλαβαίνει, στους γύρω της, όταν κατέβαζε στη γη τον ίδιο τον Άγιο Αντώνιο για να θεραπεύσει ένα παιδί , ή την Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου, για να επέμβει σε χειρουργείο νέου που χαροπάλευε! Σαν κοιμήθηκε τον Μάιο του 2021 στις 20, άρχισαν να κοινολογούνται προς δόξαν Θεού και βοήθεια αμετρήτων αναγκαιμένων ψυχών, τα υπέρλογα και συγκλονιστικά θαύματα του Θεού Λόγου, δια των μεσιτειών και των προσευχών της Γερόντισσας! Πριν λίγο μόλις καιρό, κυκλοφόρησε και ένα σπάνιο βιβλίο! Ένα βιβλίο που κάποιοι Χριστοχαριτωμένοι ταπεινοί, μετά λόγου γνώσης και φόβο Θεού, είναι απόλυτα βέβαιοι πως θα αποτελέσει πνευματικοί βακτηρία μυριαριθμήτων ανθρώπων, που πορεύονται  Σταυρικά και Αναστάσιμα, σε  ανηφόρια μετανοίας με προορισμό τον Γολγοθά και την Επουράνια Βασιλεία. Σε αυτούς τους δρόμους με τη βοήθεια και το έλεος του Δεσπότη της ζωής μας θα συνοδοιπορήσουμε σε αυτήν την ευλογημένη περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής! Πόσο συγκλονιστικοί οι βίοι των Αγίων των ημερών μας! Εκείνων που δεν αντάμωσες ποτέ από κοντά και όμως είναι τόσο οικείοι σου, τόσο δικοί σου! Δεν είναι αμάρτυρη Χριστού ακόμα και αυτή η εποχή, όπου οι άνθρωποι μοιάζουν στην συντριπτική  τους πλειονότητα να αγαπούν περισσότερο το σκοτάδι και το ψέμα από το Φως και την Αλήθεια! Με τη σαγήνη της Αγίας τους βιωτής, σε καλούν να αγωνιστείς και να παλέψεις, κάποτε έστω και από μακριά να τους ανταμώσεις στου Θεϊκού Νυμφώνα τα μέρη… Θα περιδιαβούμε στις αγιασμένες και φωτιστικές σελίδες τούτου του βιβλίου!

 Το γαλαζοπράσινο βιβλίο! Έτσι γίνεται  παγκόσμια γνωστό!  Σαν το πορτοκαλί του Αγίου Πορφυρίου, σαν το μπλε του Αγίου Παϊσίου, σαν το κίτρινο του Αγίου Ιακώβου όπως μας το χάρισε το Άγιο Πνεύμα δια γραφίδας του μακαριστού καθηγητή Στυλιανού Παπαδόπουλου(σ.σ Γερασίμου Μοναχού Δοχειαρίτη) σαν το πορφυρό του Αγίου Ιωσήφ, γραμμένο από τον Άγιο Εφραίμ της Αριζόνας! Να ένα Ουράνιο τόξο,  να καυχιέσαι και να χαίρεσαι στις μεταλλαγμένες και θεοστυγείς μέρες μας…!

Να το διαβάσουμε λοιπόν και να  λαχταρήσουμε το Φως της Τριαδικής Θεότητας! Να δοξολογήσουμε και να διψάσουμε τον Ζωντανό Θεό! Να πανηγυρίσουμε την Αγία Ορθοδοξία και το οτι είμαστε χάριτι Κυρίου Χριστιανοί Ορθόδοξοι! Σε αυτά τα τόσο πυκνά σκοτάδια των ημερών μας, που δυσκολεύουν και βυθίζουν τα βήματά μας, ας καταυγάζεται ο δρόμος μας από της Γαλακτίας μας την φωτεράδα…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά εκπομπών μέσα στην Αγία Τεσσαρακοστή του 2024, όπου διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το βιβλίο «Η οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης»

(Εκδ. ΘΕΟΜΟΡΦΟΥ Ι.Μ.ΜΟΡΦΟΥ)







16 Μαρ 2024

Έφθασε καιρός...

 

Πως τα κατάφερε ο επίβουλος βελίαρ και τις πιο συνταρακτικές για την ψυχή μας μέρες, μέρες που ο Ουρανός υπαγορεύει την άκρα κατάνυξη και την ιερή χαρμολύπη –απερινόητη και άφατη η γλυκύτητά της για τον έσω άνθρωπο- να τις διαστρεβλώσει έτσι! Με ένα παλαιόθεν εξυφασμένο σχέδιο! Κατάφερε η διεστραμμένη, παρά την φύσιν επίνοια του πολεμήτορος, να γομώσει με σκοτάδι… εκτυφλωτικό τα αισθητήριά μας! Μας μπέρδεψε ολοσχερώς , μας έβγαλε έπειτα σε απωλείας δρόμους, ξέφρενους πανηγυριστές με τα παιδιά μας στους ώμους…

Γλέντι δίχως τελειωμό, με σφυρίχτρες, καραμούζες, ντεσιμπέλ, μασκαρέματα και…τις τσάντες κλειδωμένες στο σχολείο…
Προβολή με μια επικάλυψη «πολιτισμού»…Πομπές, μύθοι, παρελάσεις, αναβιώσεις, καρναβαλιστές,  άρματα, κουδουνοφόροι…Αναβιώνουμε, σου λένε,  την παράδοση των προγόνων μας! Πόσο πίσω μπορείτε να φτάσετε κύριοι…αναβιωτές; Εκεί που η παράδοση των προγόνων μας ξεκινά ίσως; Μέσα στον Παράδεισο, την ώρα του Αδαμιαίου θρήνου, μπορείτε να ανατρέξετε;   Άλγος τω Αδάμ εχρημάτισεν η του ξύλου απόγευσις πάλαι εν Εδέμ …δια του όφεως εισήλθεν θάνατος…Άλγος και θάνατος από τη μια…Από την άλλη τα ντεσιμπέλ της ψεύτικης χαράς…Κλαυθμός και οδυρμός, μα και ελπίδα για το «Δεύτε οι ευλογημένοι κληρονομήσατε» από τη  μια…Χάχανα, γλέντια και μια θλιβερή παλινδρόμηση στην αντίπερα όχθη…Η Μάνα Ορθοδοξία, δεν χωράει στα σπλάχνα της το λίγο απ΄ όλα, το όλοι έτσι κάνουν, το νερωμένο κρασί…Το δολερό σχέδιο του πανούργου, εγκαθίδρυσε τις δεύτερες απόκριες, να κορυφωθούν οι γιορτές, να φτάσει το κέφι στα κόκκινα,να καούν τα κάρβουνα! 


Τι κι αν οι σελίδες του Τριωδίου τούτες τις στιγμές, επιγράφονται με την λέξη Τυρινή…Τι κι αν ο προπάτορας Αδάμ, τώρα που εγώ αλλόφρων πανηγυρίζω(άραγε ξέρω το γιατί;) κάθεται απέναντι από τον Παράδεισο, θρηνώντας την γύμνωσή του…Οίμοι, αλλοίμονο, φωνάζει και βοά στον Ελεήμονα! Ελέησόν με τον παραπεσόντα!

Τι κι αν ο ήλιος τώρα που εγώ δεν σταματώ τον πλανευτή χορό, έκρυψε τις ακτίνες του, η σελήνη και τα άστρα  σαν αίμα γίνηκαν, η πλάση τρόμαξε από το σφάλισμα του Παραδείσου. Τι κι αν ο Αδάμ, τώρα που εγώ δεν σταματώ τις νοστιμιές του κρέατος να γεύομαι,  εκβάλλεται δια της βρώσεως …Ένα από τα χίλια πήρε εντολή να μην γευτεί! Μια εντολή παρέβη του Δεσπότου, μια άθεσμη συμβουλή υπήκουσε και όλων των αγαθών εστέρηται! Και εμείς σε αυτήν την Τυρινή εβδομάδα καταλύουμε (έτσι μας καλεί η Μάνα Εκκλησία) τα πάντα πλην κρέατος! Συνταράσσεται ο νους και η ψυχή με αυτόν τον παραλληλισμό, μα και με την αξιόκλαυστη κατάντια μας, να υπακούσουμε τυφλά στο σχέδιο του εχθρού της σωτηρίας μας και αντί να θρηνήσουμε μνημονεύοντας την εν Εδέμ μας γύμνωση, την αποβολή μας  από την άληκτη χαρά και την τρυφή, εμείς να χορεύουμε και να γλεντοκοπάμε ανενδοίαστα!
 Αντί πλήθη δακρύων να εκζητήσουμε για την απομάκρυνσή μας εκ της αγγελικής χορείας, για τον θανάσιμο τραυματισμό της ψυχής, για την εξορία μας,  εμείς κινούμαστε λάγνα σε ρυθμούς της «παραδοσιακής» LatinΦθονηθέντες διαβόλω, πλανηθέντες μισανθρώπω, πεισθέντες τω αλάστορι! Αποσκιρτήσαντες Θεού, στερηθέντες της αγαθότητάς Του!
Γι αυτήν την παρακοή, για εκείνη την βρώση, σαρκοφόρεσε ο Θεός και άπλωσε τις άχραντες παλάμες του πάνω στον Σταυρό την Μεγάλη Παρασκευή! Έγινε εκείνη η βρώση, η αρχικά γλυκόκαρπη της γνώσεως, χολή και όξος!
 ‘Εφθασε καιρός όμως! όχι να αναβιώσουν τα καραναβαλικά ανίερα, μα επιτέλους τούτη την Σαρακοστή διαγρηγορούντες, να ξεκινήσουμε αγώνα πνευματικό που θα νικήσει τους δαίμονες! Πάνοπλη η εγκράτεια, αγγελική η ευπρέπεια! Έτσι θα έρθει μόνο η παρρησία προς τον Θεό! Έτσι μόνο θα εισακουστεί το «Ανακάλεσαι και σώσον με», το «ελέησον τον στερηθέντα δικαίως της Σης αγαθότητος» το «μη αποστρέψεις το πρόσωπόν Σου  από του παιδός Σου, ότι θλίβομαι…ταχύ επάκουσον μου, πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν.» 

Τα τελευταία λόγια από το Μέγα Προκείμενον μιας κορυφαίας–εκ των αμετρήτων- στιγμής στην λειτουργική Ζωή! Γιατί την ώρα που οι εκδηλώσεις του «πολιτισμού» έξω εκδηλώνονται και τα ντεσιμπέλ τερματίζονται, μέσα στις Εκκλησιές της Ορθοδοξίας  ψέλνεται,  μα κυρίως βιώνεται, ο  Εσπερινός της συγχώρησης! Εκεί για πρώτη φορά θα ακουστεί σπαρακτικά το «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου»! Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, καιρός μετανοίας, πλατυσμού της καρδιάς! Να συγχωράς για να χωράς!
 
Μονάχα η ευρύχωρη καρδιά θα χωρέσει όλα τα νάματα του Τριωδίου, τα οίμοι και τα ελέησόν του! Μόνο το χωρητικότατο δοχείο της  από την απέραντη θάλασσα  του Ελέους Του,  θα χωρέσει ένα πέλαγος αγάπης! Ξεκινά η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου! Λέγοντάς την για πρώτη φορά σε τούτο το πανίερο εσπέρας,  κάνουμε 3 μετάνοιες εδαφιαίες! Έπειτα 12 μικρές, στα μυστικά λέγοντας το «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Στο τέλος επαναλαμβάνουμε την πεμπτουσία της συγγνώμης…«Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου  ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.» Άλλη μια μετάνοια τότε καλογερική, την τέταρτη στρωτή! Μόλις σηκωθούμε ολάνοιχτο μπροστά μας προβάλλει το στάδιο των αρετών! Και έξω επιτέλους…σιωπή! Καλό Στάδιο! 

Νώντας Σκοπετέας
Σαρακοστή 2018
Απόσπασμα από το βιβλίο: 
"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"
Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019

Όσα άλλοτε γράφτηκαν και ειπώθηκαν, πλέον αποκτούν άλλην διάσταση. ελεγκτική για το πόσο κατορθώθηκε να κατέβουν και να τα ψελλίσουν της καρδιάς τα χείλη. Η αποστασία των ημερών μας, πρέπει να οδηγεί ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ανεξαιρέτως, σε θρήνο γοερό και σε αλλεπάλληλα οίμοι!
Ο εχθρός πλέον όσο ποτέ, ορατός για κάποιους και για άλλους, με απονεκρωμένα τα πνευματικά αισθητήρια, ανύπαρκτος! Η αμαρτία σύμμαχος και συνοδοιπόρος, με βήμα υπερήφανο, προελαύνει, επελαύνει και παρελαύνει, αλοίμονο, στα χρώματα της καταλλαγής του Θεού με το πλάσμα Του! Αλοίμονο! Να μη μας ξεσυνεριστεί ο Θεός, για τις κερκόπορτες που αφήσαμε να παρεισδύσει...

8 Μαρ 2024

Υιοθεσία ψυχών...(Του Αριστείδη τα μνημονοχάρτια…)

 

Εν εκείνη τη ημέρα! Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει, διαβάσει, απαγγείλει τούτη τη φράση! Η φοβερά ημέρα της κρίσεως! Η Ανάσταση των νεκρών και η ζωή του μέλλοντος αιώνος! Πόσες από αυτές έχουμε συναισθανθεί το συνταρακτικό περιεχόμενο και νόημα αυτής της ημέρας άραγε; Και πόσοι δεν θαρρούμε, πως όλα τούτα είναι μια υπερβολή των φανατικών και σχολαστικιστών  Χριστιανούληδων…Και ότι τίποτα από όλα αυτά τα περί δικαίας κρίσεως δεν ισχύει…Όποιος κατανοεί και πιστεύει, χαίρεται για κάθε επιπλέον χτύπο της καρδιάς του. Γιατί γνωρίζει πως ναι μεν αυτός ο χτύπος τον φέρνει όλο και πιο κοντά στην έξοδο από τούτο το πρόσκαιρο, αλλά από την άλλη ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα μετανοίας και ανεύρεσης, του μόνου δρόμου που οδηγεί στην αιώνια Βασιλεία! Μα και κάτι ακόμα! Τότε είναι που θα συναισθανθεί τον μεγάλο αγώνα που δίνουν εκείνοι, όσων  η ψυχή έχει αποχωριστεί από το σώμα τους! Και θα τους σπλαχνιστούν! Και θα ξεκινήσουν να τους στέλνουν…αναψυκτικά και ανάσες φωτός! Ο κυρ Θόδωρος ο χαρούμενος, που σεργιανούσε για χρόνια ολόκληρα με το τετραδιάκι του, να συναντήσει στα μνημονοχάρτια τους αδελφούς του που καρτερούσαν λίγο παραπάνω Φως…Αγγελτήρια προσευχής τα έλεγε ο μακάριος και ξεκινούσε να κάνει προσευχή και κομποσχοίνια, κάθε μεσονύχτωμα για αυτούς! Και βρήκε προς δόξαν Θεού πολλούς μιμητές ο κυρ Θόδωρος ο Χαρούμενος! Πρόσφατα ο αδελφός μας ο Αριστείδης, λαϊκός που ζει σαν μοναχός μέσα στο κέντρο του…κόσμου, μας αποκάλυψε πόσο του μίλησε με το παράδειγμά του εκείνος ο μακαριστός εργάτης της προσευχής ο σύμπονος, που όσο λίγοι είχε κατανοήσει ότι οι ψυχές εκεί, περιμένουν πολλά από εμάς εδώ…Διάβασε πριν χρόνια εκείνο το διήγημα, που την αλήθεια του, μόνο κάθε αναγνώστης γνωρίζει, ανάλογα με το αν κύλησε ένα δάκρυ στο εγώ του και θέλησε να τον μιμηθεί στο ουράνιο τούτο διακόνημα. Ξεκίνησε λοιπόν δειλά-δειλά να υιοθετεί ψυχούλες! Έτσι μας είπε και πόσο μας συγκλόνισε και μας ήλεγξε για την δική μας αδιαφορία και έλλειψη οικτιρμών…Ιδίως όταν συνέχισε να μας αποκαλύπτει ότι προσπαθεί συνεχώς, να προσθέτει και άλλες στα δίπτυχα της δικής του ψυχούλας, της τόσο ευαίσθητης, της αγαπώσης ολοκληρωτικά τον Πλάστη της και τον κάθε αδελφό ως εαυτόν.

-Μου αρέσουν πολύ οι παλιές ελληνικές ταινίες, ιδίως οι κωμωδίες! Γνωρίζω σχεδόν απ’ έξω τους διαλόγους τους! Θα μου πεις ότι σπαταλώ χρόνο από τα πνευματικά μου καθήκοντα, όταν στήνομαι και με τις ώρες  ξαναβλέπω τις μορφές τους και ακούω τις φωνές τους! Δικοί μας άνθρωποι όμως βρε παιδί μου! Συγγενείς μας! Αχ, να τους ελάφρωνε ο Κύριος από καμιά αμαρτία, για αυτό το γέλιο που χάριζαν και χαρίζουν! Θεός σχωρές τους!  Μόλις διάβασα για τον χαρούμενο λοιπόν, τον κυρ Θόδωρο, πως μου ήρθε αδελφέ μου! Το λέω και συγκινούμαι! Φώτισε ο Κύριος και ξεκίνησα να μνημονεύω όλους αυτούς τους παλιούς, τους σπουδαίους ηθοποιούς και μουσικούς  και ποιητές  στα ψυχοχάρτια! Πόσο όμορφοι οι περισσότεροι στα νιάτα τους! Σαν λουλούδια όμως μαράθηκαν και σαν ονείρατα ξημέρωσαν όλοι!  Μαζί με το πρόσφορο για την μάνα και τον πατέρα μου τους μακαρίτες, κάθε Σάββατο στον εσπερινό, γεμίζω ένα μεγάλο χαρτί με ονόματα για ανάπαυση! Ο παπά Κωνσταντίνος χαμογελαστός με περιμένει πάντοτε! Άντε μου λέει! Και άλλους υιοθέτησες βλέπω! Και είναι αλήθεια αδελφέ μου! Έτσι νιώθω! Σαν να υιοθετώ τις ορφανές ψυχούλες! Γιατί πες μου ποιος κάνει προσευχή, για πολλούς από αυτούς που πέθαναν κατάμονοι,στην ψάθα που λέμε… χωρίς ούτε έναν συγγενή έστω στην κηδεία τους…; Να  σου δώσω ένα παράδειγμα…Πρόσφατα έβαλα στην λίστα των…υιοθετημένων τον Ορφέα και τον Απόστολο από δυο λατρεμένα ελληνικά έργα! Ο κύριος…Νομάρχης και ο Βουλευτής Καλοχαιρέτας! Ο ένας κοιμήθηκε πριν δυο χρόνια περίπου, ολότελα ξεχασμένος! Ο άλλος που έπαιξε τον τόσο  γνώριμό μας Εθνοπατέρα, που έλεγε συνέχεια ετελείωσε, ετελείωσε, πέθανε το 1960, ακριβώς την επόμενη χρονιά από τότε που προβλήθηκε η ταινία αυτή! Και κάτι ακόμα...Γνωρίζεις αδελφέ μου, οτι πολλοί από αυτές τις ψυχούλες έγιναν γνωστοί με καλλιτεχνικά ψευδώνυμα! Δόξα τω Θεώ πλέον, αν λίγο ψάξεις στο διαδίκτυο,  βρίσκεις το βαφτιστικό τους και έπειτα έτσι τους μνημονεύεις! Η Σπεράντζα λοιπόν λεγόταν Ελπίδα, η Ίλυα Αμαλία, η Μάγια Μελπομένη, η Σούλη και η Σάσα Αναστασίες, η Τζόλη Ιουλία, ο Αγκόπ Φίλιος, η Γκιζέλα Αδαμαντία, ο Ντίμης Δημήτριος, ο Χάρυ Βασίλης, η Μπέμπα Μπλανς Αγγελική, η Νίτσα Ελένη, η Πόλυ Πολυτίμη, η Νινή Δέσποινα, ο Δάκης Βρασίδας, ο Άκος Κυριάκος, ο Μίκης Μιχαήλ, ο Μάνος Εμμανουήλ! Και πόσοι άλλοι, τώρα αυτοί μου ήρθαν πρόχειροι…Υιοθετημένοι όλοι τους! Να σου στείλω  τα ονόματά τους! Είναι περίπου 200 και συνεχώς αυξάνονται! Αν ξέρεις και εσύ κανέναν ξεχασμένο να μου πεις! Να ψάχνεις και στους κομπάρσους! Προχθές μου είπαν για τον Μάκη τον Δεμίρη, τον ψηλό αν τον θυμάσαι! Εκείνου το όνομα ήταν Πρόδρομος! Υιοθετήθηκε και αυτός!

Προσευχή για τις υιοθετημένες πρώην λησμονημένες ψυχές, κάνει ο Αριστείδης και πολλοί ακόμα και άλλοι που μακάρι να  τον μιμηθούν ελέω Θεού, σαν διαβάσουν τούτο το φτωχό γραφτό, στις παρυφές της Κυριακής της Κρίσεως του 2024. Οι πιο πολλές από αυτές δεν διήνυσαν τον δρόμο της ζήσης τους εν δόξη ευσεβεί ώστε να φορούν ήδη στεφάνι δικαιοσύνης! Όσο όμως ακόμα οι καρδιές μας εδώ θα χτυπούν, ας προσπαθούμε να ανεβάζουμε τις ορφανές ψυχούλες ολοένα προς το Φως, μέχρι να έρθει η έσχατη εκείνη ημέρα! Τις έγνων νουν Κυρίου εξάλλου; Όσο η έσχατη σάλπιγγα δεν σαλπίζει,  κάθε ψυχή  μπορεί να ελπίζει…Τίποτε ακόμα δεν...ετελείωσε....

Μέγα σου το έλεος, Ακατάληπτε Κύριε δόξα Σοι!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Κυριακή της Κρίσεως 2024

 

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~